Witkopgors 15 · 16, 17 · 22

Broedt van oostelijk Europees Rusland oost tot in Siberië; regelmatige wintergast west tot zuidkust van Kaspische Zee, soms ook in Zuid-Frankrijk, Israël en Italië.

In 1960-94 had de soort jarenlang een karakteristiek voorkomen van gemiddeld eens in de twee jaar één (of meer) ringvangsten langs de Noordzeekust, tussen de tweede week van oktober tot midden-november, met slechts enkele veldwaarnemingen. De meest productieve ringstations waren die te Bloemendaal, Noord-Holland, en Westenschouwen, Zeeland, met meer dan een derde van alle gevallen, mede dankzij het gebruik van Geelgorzen E citrinella als lokvogel. Een aantal vangsten te Westenschouwen (van 27 oktober 1962, 1 november 1962, 26 oktober 1980 en 14 oktober 1994) werd niet beschreven en kon niet worden aanvaard (cf Beekman et al 1983, cf DB 18: 117, 1996). In 1996 werd dit patroon van najaarsvangsten doorbroken door drie overwinterende exemplaren op twee locaties in het binnenland en in de volgende winter de eerste gevallen in de laatste week van november. Merkwaardigerwijs bevond één van beide november-vogels zich op dezelfde plek als twee overwinterende vogels een jaar eerder. Mogelijk was er sprake van een influx in jaren met meer dan twee gevallen: 1961, 1987, 1994 en 1996. In België zijn voor 1911-95 16 exemplaren bekend waarvan vier in 1961 en één in 1987. In 2000-14 waren er in Nederland slechts drie gevallen maar in (2015 en) 2016 was er weer sprake van een influx.

Het is soms lastig om hybrides met Geelgors E citrinella te onderscheiden van Witkopgors; behalve kleur kan ook een geluidsopname van trekroepjes uitsluitsel geven (zie DB 25: 1-16, 17-31, 2003; 38: 129-146, 2016).

Zeldzame vogels van Nederland [2001]; ABvdBerg [2016]