Blonde Ruiter 3 · 11 · 65, 67

Broedt in noord-westelijk Noord-Amerika en op Wrangel-eiland, Siberië; overwintert in zuidelijk Zuid-Amerika.

De meeste gevallen betroffen adulte vogels en bijna een derde was in het voorjaar (mei-juni). Het aantal gevallen is aanzienlijk lager dan dat in Brittannië en Ierland waar in 1958-82 ten minste 680 exemplaren werden aanvaard waarvan de meeste juveniele en (slechts) 5% in het voorjaar (Dymond et al 1989, BB 90: 476, 1997).

Gezien de geringe omvang van de Noord-Amerikaanse populatie (c 10 000) is het opmerkelijk dat de soort zo frequent in Europa wordt waargenomen. Een verklaring is dat een aantal tijdens de najaarstrek uit de koers raakt. Dit is aannemelijk gezien de trekroute van een deel van de populatie in het najaar, grofweg eerst oostwaarts tot Zuidoost-Canada en New England, VS, en vervolgens zuidwaarts over de westelijke Atlantische Oceaan naar noord-oostelijk Zuid-Amerika. De soort wordt sinds 1 januari 2015 niet langer beoordeeld door de CDNA.

Zeldzame vogels van Nederland [2001]; ABvdBerg [2015]